ποδοσφαίρου στον κόσμο – κάποια από αυτά χρησιμοποιούνται και για άλλα αθλήματα πέραν του ποδοσφαίρου, ενώ κάποια άλλα είναι αμιγώς ποδοσφαιρικά.
Πριν ξεκινήσουμε την αντίστροφη μέτρηση, να πούμε ότι φυσικά η Ελλάδα δεν έχει γήπεδο σε αυτό το top 10, με το Ολυμπιακό Στάδιο να βρίσκεται μόλις στην 38η θέση της κατάταξης, με χωρητικότητα 71.030 θεατών. Επίσης, να ξεκαθαρίσουμε ότι μιλάμε για επίσημες χωρητικότητες, και όχι για μεμονωμένα περιστατικά όπου μπήκαν 200.000 οπαδοί σε ένα γήπεδο. Και μετά από αυτές τις απαραίτητες πληροφορίες, ξεκινάμε την περιήγησή μας στα μεγαλύτερα γήπεδα του κόσμου!
10. Το ταξίδι μας ξεκινάει από τη μακρινή Μαλαισία, και συγκεκριμένα από την πρωτεύουσα της χώρας, Κουάλα Λουμπούρ. Εκεί θα βρούμε το Εθνικό Στάδιο Μπουκίτ Τζαλίλ, το μεγαλύτερο γήπεδο της Μαλαισίας, με χωρητικότητα 87.411 θεατών. Χτίστηκε το 1998 στο προάστιο της Κουάλα Λουμπούρ, Μπουκίτ Τζαλίλ (εξ ου και το όνομά του), με σκοπό να φιλοξενήσει τους Αγώνες Κοινοπολιτείας του 1998, μια διοργάνωση στην οποία συμμετέχουν τα μέλη της Βρετανικής Κοινοπολιτείας. Χαρακτηριστικό είναι πως το γήπεδο χτίστηκε τρεις μήνες νωρίτερα από τους αρχικούς υπολογισμούς (καμία σχέση με το ελληνικό “συρτάκι” των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004…), ενώ σήμερα αποτελεί την έδρα της Εθνικής Ομάδας Ποδοσφαίρου της Μαλαισίας. Στη φωτογραφία βλέπετε ένα κατάμεστο Μπουκίτ Τζαλίλ, σε πρόσφατο τελικό Κυπέλλου που διεξήχθη εκεί, μεταξύ της Κελαντάν και της Νεγκέρι Σεμπιλάν.
9. Δε χρειάζεται να ταξιδέψουμε πολύ μακριά για να φτάσουμε στο γήπεδο. Λίγο πιο κάτω από τη Μαλαισία θα πάμε, και συγκεκριμένα στην Ινδονησία. Στην πρωτεύουσα Τζακάρτα θα συναντήσουμε το επιβλητικό στάδιο Μπουνγκ Κάρνο, το ποδοσφαιρικό γήπεδο του οποίου έχει χωρητικότητα 88.306 θεατών. Εκτός του γηπέδου ποδοσφαίρου, το όλο σύμπλεγμα περιλαμβάνει, μεταξύ άλλων, γήπεδα για τένις, σόφτμπολ και χόκεϊ επί πάγου. Η ανέγερση του Μπουνγκ Κάρνο ολοκληρώθηκε το 1962, εν όψει των 4ων Πανασιατικών Αγώνων που διεξήχθησαν την ίδια χρονιά στην Τζακάρτα. Η ονομασία του γηπέδου προέρχεται από τον περίφημο Πρόεδρο της Ινδονησίας, Σουκάρνο – το “Μπονγκ Κάρνο” μεταφράζεται περίπου σαν “μεγάλος αδελφός Σουκάρνο”. Σήμερα, το ποδοσφαιρικό γήπεδο χρησιμοποιείται για τα παιχνίδια της Εθνικής Ποδοσφαίρου της Ινδονησίας, αλλά και για αυτά της τοπικής ομάδας Περσίγια Τζακάρτα. Στη φωτογραφία βλέπετε στιγμιότυπο από ένα παιχνίδι της Ινδονησίας κόντρα στη Σαουδική Αραβία, για το Ασιατικό Κύπελλο 2007, το οποίο διοργανώθηκε στην Τζακάρτα.
7. Στην έβδομη θέση έχουμε δύο γήπεδα με την ίδια χωρητικότητα: 90.000 θεατές. Εντάξει, κάποιο από τα δύο πιθανότατα θα έχει μια-δυο λιγότερες ή περισσότερες, αλλά σιγά μην κάτσουμε να τις μετράμε μία-μία! Μαζί στην έβδομη θέση, λοιπόν, τα εξής δύο γήπεδα:
- Στάδιο Γουέμπλεϊ (Αγγλία): Εντάξει, προφανώς δε χρειάζονται συστάσεις για ένα από τα πλέον αναγνωρίσιμα γήπεδα του κόσμου. Μιλάμε για τον χώρο που έχει συνδέσει το όνομά του με τις μεγαλύτερες στιγμές του αγγλικού ποδοσφαίρου (“την εξής μία: Την κατάκτηση του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 1966″, θα πουν οι κακεντρεχείς – αλλά δεν είναι έτσι…). Το “παλιό” Γουέμπλεϊ χτίστηκε μέσα σε 300 ακριβώς μέρες και άνοιξε για το κοινό στις 28 Απριλίου του 1923. Το αρχικό του όνομα ήταν Εμπάιρ Πάρκ (Γήπεδο της Αυτοκρατορίας), όμως τελικά επικράτησε το όνομα της περιοχής στην οποία βρίσκεται το γήπεδο, βορειοδυτικά του Λονδίνου. Ωστόσο, το “παλιό” Γουέμπλεϊ κατεδαφίστηκε το 2003, και στη θέση του χτίστηκε το νέο Γουέμπλεϊ, το οποίο άνοιξε τις πύλες του στις 9 Μαρτίου του 2007. Το γήπεδο ποδοσφαίρου του Γουέμπλεϊ είναι η έδρα της Εθνικής Αγγλίας, ενώ εκεί γίνονται και οι τελικοί του Αγγλικού Κυπέλλου. Επίσης, στο Γουέμπλεϊ θα διεξαχθεί ο τελικός του Champions League το 2011. Στην φωτογραφία, ένα σχεδόν άδειο Γουέμπλεϊ φιλοξενεί τον τελικό των πλέι-οφ της League 2, της τέταρτης τη τάξει κατηγορίας στην Αγγλία, το 2008.
- Στάδιο Αζάντι (Ιράν): Αντίθετα με το Γουέμπλεϊ, είναι μάλλον απίθανο να γνωρίζετε το στάδιο Αζάντι, το μεγαλύτερο στάδιο του Ιράν και όλης της Μέσης Ανατολής. Κι όμως, κι αυτό έχει την ίδια χωρητικότητα: 90.000 θεατές μπορούν να απολαύσουν εκεί τα παιχνίδια της Εθνικής Ομάδας του Ιράν, αλλά και των συλλόγων Περσέπολις και Εστεγκλάλ. Το στάδιο ανεγέρθη το 1974, ώστε να καλύψει τις ανάγκες της διοργάνωσης των Πανασιατικών Αγώνων του 1974, οι οποίοι διεξήχθησαν στην Τεχεράνη. Η αρχική χωρητικότητα του γηπέδου ανερχόταν στους 120.000 θεατές, όμως μειώθηκε διαδοχικά σε 100.000 και σε 90.000 θεατές, μετά από ανακαινίσεις. Επίσης, το αρχικό όνομα του Αζάντι ήταν “Στάδιο Αριαμέρ”, προς τιμήν του παλιού Σάχη του Ιράν, όμως μετονομάστηκε μετά την Ιρανική Επανάσταση σε “Αζάντι”, που σημαίνει “ελευθερία”. Στη φωτογραφία, ένα μισογεμάτο Αζάντι – φανταστείτε το γεμάτο, δηλαδή!
6. Για τις ανάγκες της 6ης θέσης, θα ταξιδέψουμε για πρώτη (και τελευταία σε αυτή τη λίστα) φορά στην Αφρική, και πιο συγκεκριμένα στην Νότιο Αφρική. Εκεί, στο Γιοχάνεσμπουργκ, βρίσκεται το Σόκερ Σίτι (Πόλη του Ποδοσφαίρου), ένα γήπεδο αυστηρά ποδοσφαιρικό, το οποίο θα δούμε και στο επερχόμενο Παγκόσμιο Κύπελλο – μάλιστα, θα φιλοξενήσει και έναν αγώνα του ομίλου της Ελλάδας, αυτόν μεταξύ της Αργεντινής και της Νοτίου Κορέας, αλλά και τον μεγάλο τελικό της διοργάνωσης. Το Σόκερ Σίτι άνοιξε το 1989, και η σημασία του δεν είναι μόνο ποδοσφαιρική, καθώς είναι ο χώρος στον οποίο ο Νέλσον Μαντέλα εκφώνησε τον πρώτο του λόγο μετά την αποφυλάκισή του. Μέχρι το 2009, όταν και ανακαινίστηκε για τις ανάγκες του Μουντιάλ, η χωρητικότητά του κυμαινόταν γύρω στους 80.000 θεατές. Μετά την ανακαίνιση, όμως, η χωρητικότητά του ανέρχεται στους 94.700 θεατές, καθιστώντας το το μεγαλύτερο γήπεδο της Αφρικής. Αγώνες δεν έχουν διεξαχθεί ακόμα μετά την ανακαίνισή του, όμως σε αυτήν την εικόνα θα το δείτε από την εξωτερική του πλευρά. Για να δείτε και την εσωτερική του, θα πρέπει να περιμένετε λίγους μήνες…
5. Μπαίνουμε στην πρώτη πεντάδα με ένα πολύ γνωστό μας γήπεδο: Το Καμπ Νου της Βαρκελώνης, στο οποίο αγωνίζεται η Μπαρτσελόνα. Το “Εστάδι ντελ Μπαρτσελόνα”, όπως λεγόταν αρχικά, άρχισε να κατασκευάζεται το 1954 και ολοκληρώθηκε το 1957. Η χωρητικότητα του γηπέδου τότε ήταν περίπου στους 106.000 θεατές, ενώ έφτασε μέχρι και τους 120.000 θεατές κατά τη διάρκεια του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 1982, που διοργανώθηκε στην Ισπανία. Σήμερα, βέβαια, η χωρητικότητά του μπορεί να έχει μειωθεί στους 98.772 θεατές, όμως εξακολουθεί να είναι το μεγαλύτερο ποδοσφαιρικό γήπεδο της Ευρώπης και το πέμπτο μεγαλύτερο στον κόσμο. Μάλιστα, η διοίκηση της Μπαρτσελόνα έχει ήδη αποφασίσει την ανακαίνιση του γηπέδου, στα σχέδια της οποίας περιλαμβάνεται και η επέκταση της χωρητικότητας του Καμπ Νου κατά 10.000 θεατές. Μέχρι να ολοκληρωθεί αυτό το μεγαλεπήβολο σχέδιο, απολάυστε το Καμπ Νου όπως είναι τώρα:
4. Πού δεν έχουμε ταξιδέψει ακόμα; Σε Αμερική και Ωκεανία. Για την ώρα, θα επισκεφθούμε την Αυστραλία, και συγκεκριμένα τη Μελβούρνη, στην οποία θα βρούμε το Μέλμπορν Κρίκετ Γκράουντ, ή MCG για συντομία – οι δε κάτοικοι της Μελβούρνης, για ακόμα μεγαλύτερη συντομία, το λένε απλά “G”. Μη σας μπερδεύει το όνομά του: Μπορεί να χρησιμοποιείται κυρίως για αγώνες κρίκετ (ναι, αυτό το περίεργο παιχνίδι που για κάποιον ακατανόητο λόγο αρέσει πολύ στους Άγγλους, τους Αυστραλούς, τους Ινδούς και τους Πακιστανούς), όμως εκεί γίνονται και αγώνες ποδοσφαίρου, και άρα το MCG ανήκει σε αυτό το top 10. Το γήπεδο ποδοσφαίρου έχει χωρητικότητα 100.000 θεατών, μεγαλύτερο από κάθε άλλο στην Ωκεανία και 4ο μεγαλύτερο στον κόσμο. Επίσης, μιλάμε για ένα από τα πιο παλιά γήπεδα του κόσμου, αφού η κατασκευή του ολοκληρώθηκε το…1854! Ακόμα ένα στοιχείο που αξίζει να αναφερθεί είναι ότι το MCG είναι το γήπεδο που διαθέτει τους ψηλότερους πύργους προβολέων στον κόσμο, με ύψος περίπου 85 μέτρων. Στην εικόνα που ακολουθεί, βλέπετε το MCG τη μέρα που φιλοξένησε τον φιλικό αγώνα μεταξύ Αυστραλίας και Ελλάδας, στις 25 Μαΐου του 2006, μπροστά σε 95.103 θεατές.
3. Ποια ήπειρος μας έμεινε; Σωστά, η Αμερική. Εκεί πάμε τώρα. Αλλά όχι στην Βραζιλία, όπως ίσως να περιμένετε. Ούτε στην Αργεντινή. Κοιτάξτε λίγο πιο πάνω, και θα καταλήξετε στο Μεξικό. Εκεί πάμε, στο Εστάδιο Αζτέκα, ένα από τα πιο θρυλικά γήπεδα στον κόσμο – αλλά και ένα από τα μεγαλύτερα, με επίσημη χωρητικότητα 105.000 θεατών. Το Αζτέκα κατασκευάστηκε το 1966, ώστε να καλύψει τις ανάγκες των Ολυμπιακών Αγώνων του 1968, όμως τις μεγαλύτερες στιγμές του τις έχει γνωρίσει το 1970 και το 1986, όταν φιλοξένησε τους τελικούς των αντίστοιχων Παγκοσμίων Κυπέλλων. Επίσης, το Αζτέκα είναι το γήπεδο στο οποίο ο Μαραντόνα χρησιμοποίησε το περίφημο “χέρι του Θεού” για να σκοράρει κόντρα στους Άγγλους. Ωστόσο, οι Μεξικανοί εντυπωσιάστηκαν περισσότερο (και δικαίως) από το απίστευτο γκολ που πέτυχε και πάλι ο Μαραντόνα λίγο αργότερα, γελοιοποιώντας ολόκληρη την άμυνα της Αγγλίας. Εντυπωσιάστηκαν τόσο, που στον εξωτερικό χώρο του Αζτέκα έχει τοποθετηθεί μια αναμνηστική πλάκα, αφιερωμένη στο “γκολ του αιώνα”, όπως αποκαλείται. Σήμερα στο Αζτέκα αγωνίζεται η Εθνική Ομάδα του Μεξικού, καθώς και η μεξικάνικη ομάδα Κλαμπ Αμέρικα. Η εικόνα είναι από αγώνα μεταξύ της Κλαμπ Αμέρικα και της Κρουζ Αζούλ για το μεξικάνικο πρωτάθλημα τον Νοέμβριο του 2005.
2. Από την Ασία ξεκινήσαμε, και εκεί θα επιστρέψουμε τώρα, για να πάμε στο Γιούβα Μπχαράτι Κριρανγκάν (Στάδιο της Ινδικής Νεολαίας), ή Σολτ Λέικ Στέιντιουμ, το οποίο βρίσκεται στην Καλκούτα της Ινδίας. Και μπορεί η Ινδία να μη φημίζεται για το επίπεδο του ποδοσφαίρου της, αν όμως θελήσει ποτέ να το καλλιεργήσει, τότε αυτό το γήπεδο-στολίδι θα είναι μια πανίσχυρη έδρα. Και πώς να μην είναι, δηλαδή, με χωρητικότητα…120.000 θέσεων! Το Σολτ Λέικ είναι ένα από τα λίγα μεγάλα γήπεδα που δε χτίστηκαν για κάποια συγκεκριμένη διοργάνωση, αλλά…έτσι. Αυτό το γήπεδο φιλοξενεί τρεις από τις σημαντικότερες ομάδες του ινδικού ποδοσφαίρου: Τις Μοχούν Μπαγκάν, Ιστ Μπένγκαλ και Μοχαμεντάν. Ειδικά τα παιχνίδια μεταξύ Μοχούν Μπαγκάν και Ιστ Μπένγκαλ θεωρούνται ντέρμπι και προσελκύουν πλήθος κόσμου στις εξέδρες. Επίσης, το Σολτ Λέικ ήταν το γήπεδο στο οποίο αγωνίστηκε για τελευταία φορά ο Όλιβερ Καν, σε ένα φιλικό παιχνίδι της Μπάγερν Μονάχου με την Μοχούν Μπαγκάν, της οποίας επικράτησε με 3-0. Από εκείνο τον αγώνα προέρχεται και η φωτογραφία:
1. Και ήρθε η ώρα για το νούμερο 1! Πιθανότατα, πριν αρχίσετε να διαβάζετε αυτό το κείμενο, θα περιμένατε κάποιο γήπεδο της Βραζιλίας, ή κάποιο ευρωπαϊκό γήπεδο, ή έστω το Αζτέκα. Όμως, το μεγαλύτερο γήπεδο ποδοσφαίρου στον κόσμο βρίσκεται…στην Βόρειο Κορέα! Ναι, η χώρα του δικτάτορα Κιμ Γιονγκ Ιλ, μία από τις πιο φτωχές χώρες του κόσμου, διαθέτει ένα κολοσσιαίων διαστάσεων στάδιο, ονόματι Ρουνγκράντο Μέι Φερστ Στέιντιουμ, ή απλά Μέι Ντέι Στέιντιουμ. Η χωρητικότητα του Μέι Ντέι; Κρατηθείτε…150.000 θεατές! Το στάδιο χρησιμοποιείται, εκτός από ποδοσφαιρικούς αγώνες, και για τις γυμναστικές επιδείξεις Αριράνγκ, που είναι πολύ δημοφιλείς στη χώρα. Μάλιστα, οι επιδείξεις αυτές αναγνωρίζονται από το Ρεκόρ Γκίνες ως το μεγαλύτερο σε συμμετοχή γεγονός του κόσμου, με περισσότερους από 100.000 συμμετέχοντες. Ίσως έπαιξε και το Μέι Ντέι το δικό του ρόλο στην πρόκριση της Βορείου Κορέας σε τελική φάση Παγκοσμίου Κυπέλλου για πρώτη φορά μετά το 1966…Πώς να μη νιώσει δέος ο αντίπαλος ποδοσφαιριστής που καλείται να αγωνιστεί εναντίον 11 αντιπάλων παικτών και…150.000 θεατών; Πόσο μάλλον αν γνωρίζει και την φρικτή ιστορία που κρύβει από πίσω του: Στα τέλη της δεκαετίας του’90, ορισμένοι στρατηγοί κατηγορήθηκαν για απόπειρα δολοφονίας του δικτάτορα Κιμ Γιονγκ Ιλ. Η τιμωρία τους; Κάηκαν ζωντανοί μέσα στο Μέι Ντέι…
Όπως καταλαβαίνετε, φωτογραφίες από τη Βόρειο Κορέα δεν είναι και εύκολο να βρεθούν. Ίσως, όμως, αυτή η φωτογραφία του Αριράνγκ να σας δώσει μια ιδέα για το πώς είναι το Μέι Ντέι.
